آرتروز یا ساییدگی مفصل بدنبال تخریب و از بین رفتن غضروف مفصلی ایجاد می شود . عوامل متعددی میتوانند باعث ایجاد ارتروز در یک مفصل شوند از جمله شکستگی های داخل مفصلی ، عفونت و ....   . شایعترین عامل آرتروز ، افزایش سن و تخریب تدریجی غضروف مفصلی است . چون بافت غضروفی عروق خونی ندارد لذا بدن توانایی بازسازی آنرا ندارد .

به دنبال تخریب بافت غضروفی، التهاب ایجاد می شود که موجب تورم مفصل میگردد. و این التهاب موجب تخریب بیشتر غضروف میشود. به تدریج درد در مفصل تشدید می یابد و بدن به صورت جبرانی حرکات مفصل را کم میکند. که این امر باعث ضعف عضلات اطراف مفصل میگردد. و چون عضلات ضعیف شده توانایی تحمل فشار را ندارند، قسمت اعظم فشار  به مفصل وارد شده و روند تخریب را بیشتر میکند و این چرخه معیوب باعث تشدید آرتروز میشود. بدن برای جبران این تخریب، شروع به استخوان سازی میکند و لبه های مفصل حالت برجسته پیدا میکنند. این استخوان های اضافه از یکسو درد بیمار را بدتر کرده  از سوی دیگر حرکات مفصل را محدود میکنند. به تدریج مفصل دچار تغییر شکل شده و اندام ناکارآمد میگردد. بیماری که در ابتدای روند آرتروز از درد شاکی بود بتدریج دچار محدودیت حرکتی، لنگش، تغییر شکل اندام و عدم توانایی در راه رفتن میشود.