وقتی پارگی منیسک در معاینه فیزیکی و MRI مشخص شد، نیازمند ارزیابی آرتروسکوپیک میباشد.
در بررسی آرتروسکوپی زانو، پارگی منیسک به شکل های مختلف دیده میشود و این پارگی میتواند در محل های متفاوت منیسک داخلی و خارجی دیده شود.
درمان این پارگی ها به دو صورت کلی است: اول خارج کردن قسمت پاره منیسک، دوم ترمیم پارگی.
خارج کردن قسمت پاره منیسک باعث میشود که کارکرد منیسک تا حدودی بهبود یابد و قسمت پاره که تا به حال با حرکات خود داخل مفصل باعث قفل شدگی، التهاب و درد میشد، خارج شود و علاِئم بیمار برطرف شود. اما چون قسمتی از کارکرد منیسک مختل میشود ( بسته به سایز قسمت خارج شده) ، ساییدگی یا آرتروز مفصل در طی ۱۰ تا ۱۵ سال بعد قابل پیش بینی است.
در روش دوم قسمت پاره شده به قسمت اصلی منیسک دوخته میشود و قسمت اعظم کارکرد منیسک بازگشت خواهد داشت. اما هر پارگی منیسکی قابل ترمیم نیست. معمولا پارگی در افراد جوان (زیر ۴۰ سال) قابل ترمیم است. چون قسمت حاشیه ای منیسک خونگیری از کپسول مفصلی دارد، لذا پارگی های حاشیه منیسک قابل ترمیم هستند. و پارگی های طولی جدید بهتر ترمیم میشوند. در مجموع یک فرد بالای چهل سال با پارگی مزمن کمپلکس ( له شده و ریش ریش شده) در ناحیه داخلی منیسک قابل ترمیم نخواهد بود و نیازمند خارج سازی است. در بعضی شرایط خاص امکان پیوند منیسک نیز وجود دارد.
دکتر علی شهسواری پور
2 دیدگاه
سلام.من درد زانو دارم و تشخیص تو ام ار ای پارگی مینیسک داخلی بوده ولی صدای زانو و قفل شدن اصلا ندارم فقط کمی درد و احساس سفتی در مفصل دارم.سنمم چهل ساله…ایا با قوی کردن عضله چهار سر مشکلم حل میشه یا فقط ارتروسکوپی؟ممنون
با سلام
بستگی به میزان پارگی د ام ار ای دارد
پارگی درجه یک ودو با ورزش ودارو درمان میشود وپارگی درجه سه ارتروسکوپی